Elk jaar rond deze tijd gaan we vanuit Enschede naar Urk om een graftak op het graf van mijn Bebe (opa) en Bessien (oma) en mijn ome Kees te leggen
Ome Kees een jongere broer van mijn vader is in 1959 bij een ongeluk op de kotter van mijn Bebe overleden en vanaf die kerst brengen wij de tak naar het graf
En omdat de toeristen dan niet massaal toestromen zoals in de zomer en bij speciale gelegenheden is het voor mij steeds weer een feest van herkenning
Het dorp en de straat waar ik als baby kwam en heb leren lopen en praten
Waar alles zo vertrouwd is en niets is veranderd
Bij de bakker koop ik Mergpijpjes met "pitjes"(amandelschaafsel)
en bij de slager een leverworst en een paardeworst
Langs de kerk uit mijn jeugd waar ik met Bessien kwam
Als ik de straat uit loop kom ik bij de vuurtoren en kijk ik op het strand en de haven
Via de Raadhuisstraat met zijn vele winkeltjes loop ik een stuk over de haven
En dan door de "ginkies"weer op huis aan
Dit is het dorp waar ik niet kan verdwalen en waar ik overal familie en bekenden tegen kan komen
Een oom achter een winkelwagentje of een neef achter de kassa
Het is zo vertrouwd het is thuis
3 opmerkingen:
Wat ook bijzonder is..... dat het dorp een dorp is gebleven en dat er nog veel ouds dat te herkennen is staat.
Waar ik ben geboren is er niets van herkenning meer te vinden... opgeslokt door de grote stad....
Nog bedankt voor je hulp voor het zoeken van het borduurpatroon ben al bijna een jaar aan het zoeken.... heb gemailt en hoop dat ze mij kunnen helpen!
Fijne feestdagen,
groetjes van Marijke
Wat een mooie plaatjes en wat een prachtig gebaar van jullie.
Wat fijn dat je nog zoveel terugvindt. Die vuurtoren op Ameland moet je ook wel erg vertrouwd zijn. Goede feestdagen, groet, Thea.
Een reactie posten